تخصیص پیوسته و مهاجرت تلفیقی پردازنده ها جهت بهبود کارایی در نگاشت برخط شبکه روی تراشه دو بعدی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه کامپیوتر، واحد رامهرمز، دانشگاه آزاد اسلامی، رامهرمز، ایران

2 گروه کامپیوتر، واحد شهرقدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

شبکه‌‌روی‌تراشه‌ها به عنوان راه‌حلی جهت بهبود ارتباط بین اجزا شبکه به کار می‌روند. از آن‌جایی‌که یکی از ابعاد طراحی در این شبکه‌‌ها مفهوم نگاشت می‌باشد، لذا در این مقاله مفاهیم و پارامترهای مختلف در نگاشت برخط برای کارهای متعدد در شبکه‌روی‌تراشه مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا سه گام ضروری در نگاشت‌برخط جهت کارهای مختلف در شبکه‌روی‌تراشه در نظر گرفته شده است که شامل یافتن اندازه مناسب زیرتوری برای کار ورودی، یافتن جایگاه مناسب زیرتوری در توری جهت تخصیص برخط کار و یافتن محل اصلی در توری است. در ضمن، مدل‌های موثر قبلی جهت انتخاب ابعاد زیرتوری، MD، MT&MPN، روش‌های تخصیص پردازنده قبلی، TRB، TCB و روش‌های مهاجرت پردازنده پیشین مبتنی بر دو مرز ستونی، دو مرز سطری، فشرده سازی چپ-راست محدودشده و فشرده سازی بالا-پایین محدود شده برای توپولوژی توری در نظر گرفته شده است و با مهاجرت‌های تلفیقی پیشنهادی مقایسه شده است. الگوریتم‌های مزبور استفاده شده اند تا پیوستگی افزایش یابد و تأخیر در سیستم‌های چندپردازنده‌ای کاهش یابد. از آنجایی‌که هدف اصلی در توسعه روش‌های پیشنهادی دستیابی به بیشینه کارایی است، لذا در این روال، تأثیر پارامترهای کارایی مختلف در مقابل مکانیزم‌های قبلی مقایسه شده است. در این مقاله، شش الگوریتم که کارایی بهتری را کسب نموده اند با 45 مورد دیگر مقایسه شده است. استفاده از روش‌های مهاجرت تلفیقی ما را قادر می‌سازد تا تعداد مهاجرت‌های پردازنده را محدود نماییم. افزون بر این، طرح MT&MPN/TCB/HCM نتایج بهتری را در مقایسه با سایر الگوریتم‌ها با درنظر گرفتن متوسط زمان اجرای کار با 38.02%، متوسط زمان پاسخ کار با 99.54% و متوسط بهره‌وری سیستم با 48.02َ% کسب نموده است. نتایج شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهد که روش MPN/TRB/HBM بالاترین نتایج را در متوسط مصرف توان و متوسط زمان اجرای کار به ترتیب با 6.68% و 38.21% دارد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار