ردیابی تلفن همراه ساده از طریق لیست مخاطبین تلفن‌های همراه هوشمند

این پژوهش به بررسی مکانیزم‌های ردیابی کاربران خاص دارای تلفن ساده از طریق دسترسی به لیست مخاطبین در سیستم‌های هوشمند می‌پردازد. با وجود مزایای ارتباطی فناوری‌های نوین، آسیب‌پذیری‌های آن حریم خصوصی و امنیت ملی را تهدید می‌کند. در مکانیزم ردیابی، دسترسی به مخاطبین، شبکه ارتباطی جامعی ایجاد می‌کند که با تلفیق داده‌های مکانی (GPS/Wi-Fi) و فعالیت کاربر، امکان ساخت پروفایل رفتاری فراهم می‌شود. تجمیع داده‌های مخاطبین با رفتار آنلاین، شناسه یکپارچه‌ای به نام شناسه فراسرویس تولید می‌شود که حتی کاربران غیرفعال را به کمک آن می‌توان ردیابی کرد. لیست مخاطبین به عنوان سلول بنیادین شبکه‌های ارتباطی، اصلی‌ترین نقطه آسیب‌پذیر برای ردیابی غیرمجاز است. به عنوان مثال نقشه گوگل با دسترسی به لیست مخاطبین، گراف اجتماعی و پروفایل سایه مخاطبین خاص و غیرکاربر درون لیست تماس را محاسبه کرده و می‌سازد. سپس یکپارچه‌سازی با سرویس‌های گوگل (جی‌میل، تقویم و ...)، دقت شناسه‌های فراپلتفرمی را افزایش می‌دهد. طبق یک تحقیق علمی، ردیابی غیرمستقیم یک شماره تلفن غیرکاربر ذخیره‌شده در بیش از 3 دستگاه تلفن هوشمند فعال، با دقت 72% میسر است. حل این بحران نیازمند بازطراحی معماری سیستم‌ها و تدوین قوانین پیشگیرانه در سطح ملی و بین‌المللی است. طراحی سیستم‌عامل‌های بومی یا حریم محور با معماری دسترسی صفر به مخاطبین، تا 95% نشت داده را کاهش می‌دهد. آموزش‌های عمومی و ویژه درباره فریب‌های دسترسی و الزام به اشتراک گذاری حداقل داده و استفاده از شماره‌های مجازی می‌تواند تا حد بسیار زیادی به امنیت داده‌های تلفن همراه کمک کند.